‘Waarom doe je wat je doet?’ Is denk ik één van de moeilijkste vragen die je jezelf kunt stellen, ongeacht het beroep dat je uitoefent. Toen ik nog in het onderwijs werkte, zou ik waarschijnlijk iets gezegd hebben als: ‘Ik vind het mooi om iemand iets te kunnen leren; over mijn vak of over het leven.’ En als fotograaf had ik iets als dit gezegd: ‘Omdat ik herinneringen vast wil leggen, zodat mensen daar een leven lang naar kunnen kijken.’ Ik kon dus nog niet goed antwoord op de vraag geven: ‘Dit is waarom ik fotograaf ben.’
Goed, ik dacht dus oprecht dat dit mijn ‘Waarom’ was, totdat ik er samen met mijn coach, Wianda Bongen, dieper op in ging. Zij paste de ‘Seven Levels Deep’ methode toe op mij. Zij stelde mij vragen en op alle antwoorden die ik gaf, zei zij iets als: ‘Ok, dus als ik het goed hoor dan…. Waarom is dat zo belangrijk voor je?’ Misschien ken je de methode, misschien heb je er nog nooit van gehoord. Ik kende het niet, maar ik denk, dat als je je hier echt voor open durft te stellen, zonder al je eigen antwoorden te gaan analyseren, je echt tot de kern komt van de vraag: ‘Waarom doe jij nou echt wat je doet?’
Ik neem je even mee terug in de tijd. Dit omdat je er dan achter gaat komen wat mijn oprechte ‘Waarom’ is. Goed, we gaan zo’n 25 tot 30 jaar terug. Vooropgesteld: ik ben in een fantastisch gezin opgegroeid. Alles was altijd bespreekbaar, ik had twee zussen waar ik altijd bij terecht kon en eigenlijk was niks gek genoeg. Alles in vertrouwen, dus niks aan de hand zou je zeggen…
Maar toch, ik was een kind dat van nature nogal onzeker was. Kwam het omdat ik stevig was, heel lang was, omdat ik niet snel een weerwoord had? Ik heb geen idee. Feit is wel: op de basisschool en de middelbare school ben ik behoorlijk gepest. Voeg daar op mijn 26e nog een ex aan toe die me tot twee keer toe bedroog en je gaat behoorlijk aan jezelf twijfelen.
Ik heb me heel lang niet “goed genoeg” gevoeld. Verdiende ik dit, deed ik het mezelf aan? Was ik niet leuk genoeg? Was ik niet lief genoeg, niet aardig genoeg, niet mooi genoeg, niet…? Misschien herken je het, misschien niet. Ik heb me er inmiddels voor het allergrootste gedeelte overheen kunnen zetten. En dat kleine deel dat blijft? Dat heb ik omarmt, het maakt me wie ik ben.
Als fotograaf mag ik natuurlijk heel vaak samenwerken met andere mensen. Hoe vaak ik wel niet hoor: ‘Ik kan niet zo mooi op de foto hoor!’ Of: ‘Ik zou eigenlijk wel wat af moeten vallen, kun je mijn onderkin wegshoppen, haha!’ Of: ‘Oh, ik kan echt niet naar mezelf kijken op de foto, ik vind het zo verschrikkelijk!’ En dat is nog maar een greep uit de opmerkingen die ik heb gehoord.
Dit is iets wat ik mensen totaal niet gun en ook iets wat ik oprecht niet zo voel. Als ik mensen mag fotograferen dan dan vind ik oprecht dat iedereen mooi op de foto kan staan. Soms heb je alleen even wat tijd nodig om alles los te laten en echt jezelf te zijn.
‘Dit is waarom ik fotograaf ben’ komt dus voort uit mijn eigen verhaal, mijn eigen verleden. Ik gun het jou om écht te zien dat je goed en mooi genoeg bent, gewoon zoals je bent, want dat is gewoon echt waar!
Liefs xx Ninja